Mungo Thomson

Het brede, multi-media werk van de hedendaagse kunstenaar Mungo Thomson is ver-reikend en onderzoekt onze existentiële crises in een snelle en over-gestimuleerde wereld. De kunst van Mungo Thomson wordt gemaakt door een "lens van diepe tijd en op kosmische schaal, die de ruimte van productie en tentoonstelling langs de weg in steeds bredere extrapolaties impliceert".

Hij heeft een heel orkest samengesteld om een partituur uit te voeren die is ontwikkeld uit het tjilpen van krekels, musea zo ver gekregen dat ze hun post voor de duur van een tentoonstelling lieten opstapelen, een stop-motion filmanimatie gemaakt van de Rolodex van zijn kunsthandelaar, en zelfs de klerenhangers in de garderobe van het Whitney Museum vervangen door op maat gemaakte hangers, gemodelleerd naar orkestrale triangels, waardoor het werd omgevormd tot een enorm muziekinstrument.

Zowel leuk als wreed, steekt de conceptuele kunstenaar ons met een tweesnijdend zwaard met zijn werk op menselijke grootte dat ijdelheid maar ook vanitas is - een memento mori dat we allemaal gaan sterven. Thomson maakte de simpele observatie dat de tijd in een spiegel plaatsvindt. Wie zichzelf in het reflecterende oppervlak vereeuwigt, staart rechtstreeks in het gezicht van de sterfelijkheid terwijl de TIME-serie stilletjes het verstrijken van de tijd observeert.

"Tijd verloopt in de spiegel, er elke dag naar kijken, de tijd in je gezicht zien gebeuren... De veranderingen in ons [verouderende] zelf die de tijd ons brengt - het werk vertelt ons op wrede wijze dat dit precies dat is wat de tijd zichtbaar maakt."