Tracey Emin

Tracey Emin is een hedendaagse Britse kunstenaar die haar artistieke carrière begon als onderdeel van de Young British Artists met onder anderen Damien Hirst en Ian Davenport.

Neonlicht is een populair medium om mee te werken onder hedendaagse kunstenaars, maar niemand wordt sterker geassocieerd met het materiaal dan Tracey Emin. Sinds de jaren '90 buigt ze deze buizen van licht in haar eigen handschrift om op briljante wijze intieme gevoelens, persoonlijke bekentenissen en universele waarheden uit te drukken. Emin staat bekend om haar autobiografisch geïnspireerde kunst. Zonder schaamte gebruikt ze haar persoonlijke geschiedenis om haar werk te vorm te geven, waarmee ze luid spreekt over taboe-onderwerpen, zoals niet verkrachting, openbare vernedering, seksisme, mislukte abortussen, alcoholisme, seks en liefde.

De kunst van Tracey Emin is controversieel en provocerend, omdat het de maatschappelijke normen uitdaagt en kijkers aanspoort om hun vooroordelen en aannames in zichzelf te confronteren. Haar onderscheidende oeuvre maakt gebruik van teken-, schilderkunst en installaties, wat haar lof en populariteit heeft opgeleverd. In een wereld waar grenzen voortdurend verschuiven en evolueren, herinnert Tracey Emin ons eraan dat kunst de kracht heeft om beperkingen te overstijgen en ons te verbinden met onze gedeelde menselijkheid.

"Neonlicht is emotioneel voor iedereen, de neon- en argongassen geven ons een positief gevoel, daarom zie je neon op kermissen, casino's, rosse buurten en bars. Het heeft ook te maken met de manier waarop het elektronisch pulseert rond het glas, het is een feelgood-factor. Neon kan mensen helpen die lijden aan depressie."